Dag 14 30-07
Blijf op de hoogte en volg Manon
30 Juli 2012 | Estland, Kuressaare
Vandaag is het dan zover, we gaan op weg naar het eiland Saaremaa. We zijn de dag niet extra vroeg begonnen, want vanuit Tallinn is het, inclusief de boottocht, zo’n 3 uur rijden. Valt alles mee dus.
Eenmaal uit Tallinn zijn we eerst weer naar een vogelspotplaats gegaan. De plek lag nogal ver in niemandsland, wat volgens het boekje juist de perfecte gelegenheid was. Het heidelandschap van wel 45 hectare beschermd gebied, biedt in de lente huis aan meer dan één miljoen vogels. Nu waren dat er echter een stuk minder. In de rivier die door het gebied heen liep zat ook veel vis, met een visvergunning mag je er ook vissen. De spottoren die er stond zag er nogal wankel uit: het was gemaakt van staal, wat al zo lang staat dat het is gaan roesten en er zelfs hier en daar in de platforms gaten zaten! Niet erg veilig dus, al was de toren wel erg hoog en bood hij een prachtig uitzicht.
Na een korte wandeling terug naar de auto en hap-hap een boterhammetje te hebben gegeten, vervolgden wij onze tocht naar het eiland. We waren nog precies op tijd voor de veerboot, we hebben slechts 5 minuten hoeven wachten. Binnen een half uur waren we aan de overkant; op Muhu. Dit is het eerste gedeelte van het eiland, die een vaste verbindingsweg heeft met Saaremaa (het grotere eiland). Een half uurtje verder waren we bij ons ‘hotel’ aangekomen. Dit keer hebben we geen kamer, maar een huisje. Of eigenlijk, twee huisjes. Per huisje zijn er namelijk twee bedden. De houten huisjes zijn klein, maar wel knus en nog vrij nieuw.
We zijn nog eventjes naar het stadje gegaan. Daar hebben we de plaatselijke burcht bezocht. Dat was, achteraf gezien, nog veel groter dan we dachten. De burcht bleek vroeger eigendom geweest te zijn van enkele bisschoppen. Zij hadden de burcht vanbinnen erg sober gehouden, met slechts enkele schilden als versiering. In de kelders van de burcht was nu een natuurexpositie gevestigd. Daar waren een heleboel opgezette dieren die op het eiland ten toon gesteld, in hun natuurlijke omgeving. Op de zolder van de burcht waren er andere exposities: zoals hoe het eiland is ontstaan en haar geografische structuur, en over de historie van het eiland, hoe de invloeden van het vasteland waren en hoe de Sovjettijd daar was.
Daarna zijn we in het stadje uit eten gegaan. Wederom bij een Italiaans restaurant, in deze stad zijn er maar liefst 4 op een rij. Als voorgerecht hebben we allen genoten van antipasti. Voor hoofdgerecht namen mama en ik een pizza, leonie at spaghetti met erwtjes en papa had zeebaars met pesto. Heel erg lekker allemaal, aan het einde zaten we zo vol dat er geen toetje meer bij kon.
Zo, nu ga ik ook slapen. Eerst terug naar het huisje, want alleen in de ‘gemeenschappelijke huiskamer’, om het zo maar te noemen, is er hier internet. Weltrusten allemaal!
Eenmaal uit Tallinn zijn we eerst weer naar een vogelspotplaats gegaan. De plek lag nogal ver in niemandsland, wat volgens het boekje juist de perfecte gelegenheid was. Het heidelandschap van wel 45 hectare beschermd gebied, biedt in de lente huis aan meer dan één miljoen vogels. Nu waren dat er echter een stuk minder. In de rivier die door het gebied heen liep zat ook veel vis, met een visvergunning mag je er ook vissen. De spottoren die er stond zag er nogal wankel uit: het was gemaakt van staal, wat al zo lang staat dat het is gaan roesten en er zelfs hier en daar in de platforms gaten zaten! Niet erg veilig dus, al was de toren wel erg hoog en bood hij een prachtig uitzicht.
Na een korte wandeling terug naar de auto en hap-hap een boterhammetje te hebben gegeten, vervolgden wij onze tocht naar het eiland. We waren nog precies op tijd voor de veerboot, we hebben slechts 5 minuten hoeven wachten. Binnen een half uur waren we aan de overkant; op Muhu. Dit is het eerste gedeelte van het eiland, die een vaste verbindingsweg heeft met Saaremaa (het grotere eiland). Een half uurtje verder waren we bij ons ‘hotel’ aangekomen. Dit keer hebben we geen kamer, maar een huisje. Of eigenlijk, twee huisjes. Per huisje zijn er namelijk twee bedden. De houten huisjes zijn klein, maar wel knus en nog vrij nieuw.
We zijn nog eventjes naar het stadje gegaan. Daar hebben we de plaatselijke burcht bezocht. Dat was, achteraf gezien, nog veel groter dan we dachten. De burcht bleek vroeger eigendom geweest te zijn van enkele bisschoppen. Zij hadden de burcht vanbinnen erg sober gehouden, met slechts enkele schilden als versiering. In de kelders van de burcht was nu een natuurexpositie gevestigd. Daar waren een heleboel opgezette dieren die op het eiland ten toon gesteld, in hun natuurlijke omgeving. Op de zolder van de burcht waren er andere exposities: zoals hoe het eiland is ontstaan en haar geografische structuur, en over de historie van het eiland, hoe de invloeden van het vasteland waren en hoe de Sovjettijd daar was.
Daarna zijn we in het stadje uit eten gegaan. Wederom bij een Italiaans restaurant, in deze stad zijn er maar liefst 4 op een rij. Als voorgerecht hebben we allen genoten van antipasti. Voor hoofdgerecht namen mama en ik een pizza, leonie at spaghetti met erwtjes en papa had zeebaars met pesto. Heel erg lekker allemaal, aan het einde zaten we zo vol dat er geen toetje meer bij kon.
Zo, nu ga ik ook slapen. Eerst terug naar het huisje, want alleen in de ‘gemeenschappelijke huiskamer’, om het zo maar te noemen, is er hier internet. Weltrusten allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
