Dag 3 27-07 Terceira

Gisterenavond hebben we vis gegeten bij restaurant Beir Mar met een mooi uitzicht over de baai bij Angor do Heroismo. Het viel ons op dat het merendeel van de gasten niet Portugees was, maar juist Duits, Brits of Frans. En wij dan natuurlijk. Papa en mama aten uit de baai, een witte licht gefrituurde vis met rijst en een salade. Ik kreeg zwaardvis, met salade en gekookte aardappelen (buh, waar zijn de frietjes?!). De service liet enigzins te wensen over, niet alleen aan onze tafel. Daarom besloten we elders koffie te drinken. Dat hebben we uiteindelijk op een pleintje achter het hotel gedaan. De koffie en zelfgemaakte ananas-limonade waren er heerlijk. Ook zagen we dat je op het terrasje daar goed kunt eten (gespiekt bij de buurtafels). Misschien is dat nog wat voor een volgende keer.

Grootste plannen staan er op het programma van vandaag. We baalden gisteren een beetje dat de grot dicht was, dus besloten we aan het ontbijt om vanmiddag een nieuwe poging te wagen. Maar eerst bezochten we de 10km grote krater, genaamd Serra do Cume op 542m hoogte. Deze krater is enkele duizenden jaren geleden ontstaan. Nu kun je er niet veel meer van zien, want jongere vulkaanuitbarstingen hebben de kraterwand aan de westzijde deels verwoest. Aan de zuidzijde, waar het uitzichtspunt (Miradouro in het Portugees) is, kun je nog wel goed de steile wand zien in de oorspronkelijke krater vorm. Verwacht geen krateruitzicht zoals je zou mogen verwachten, want de krater wanden zijn inmiddels begroeid met gras. De Azorianen hebben van de graslanden weilanden gemaakt voor hun koeien.

In Nederland zijn de weilanden gescheiden met slootjes, hier wordt het weiland afgebakend met muren gemaakt van vulkanische brokstukken en stenen. Die muren worden vervolgens aan de bovenkant ‘gelijmd’ met beton. Het lijkt een beetje op de muren die in Wales ook staan, maar dan nog met blauwe en roze hortensia’s ertussen. Het is erg mooi om hier doorheen te rijden. Verrassend ook om te zien hoe de hortensia’s zo prachtig bloeien, zonder dat mensen de uitgebloeide knoppen afknippen.

Vervolgens zijn we naar het stadje Praia de Vitória gereden. Dit stadje is gelegen aan de oostkust van Terceira. Daar hebben we ’s middags gepicknickt en zijn we aan het strand gaan wandelen. Uiteraard moesten we de watertemperatuur testen. In het begin is het water nogal fris, maar zodra je er doorheen bent gaat het wel. Het is niet zo warm als dat je zou denken.

Aangezien het al na twee uur ’s middags was, was het tijd om grot-bezoek poging twee te starten. Dus hop hop, terug naar het natuurpark Algar do, op weg naar de grot Algar do Carvão. Deze grot is eerder een lavatunnel, gevormd toen de inmiddels slapende vulkaan uitbarstte. De tunnel is gevormd door drie uitbarstingen. De eerste was een redelijke uitbarsting die de mond vormgaf. Echter spuwde de vulkaan niet alles, waardoor er een hoop gas in de kamers bleef. Deze stolden maar half, waardoor het lange tijd bleef borrelen. Zo ontstonden de kamers in de tunnel wat te zien is aan de gasbellen en muren. Bij de tweede uitbarsting zocht de lava een andere weg, waardoor de Pico Coal een eind verd erop ontstond. De derde uitbarsting zorgde ervoor dat de vulkaan eindelijk leeg was.

De wijze waarop de lava de grot gevormd heeft is nog duidelijk te zien. Er zijn dan ook drie onderdelen te onderscheiden: de tunnel naar boven, welke uitmond in een groot gat, de kathedraal, de grootste kamer van de tunnel waar soms ook muziekvoorstellingen worden gehouden omdat de akoestiek erg goed is, en een lagune, het ondergrondse meer op 100m diepte. Helaas konden we niet helemaal naar het meer toe, want het pad was daar te glad en dus afgezet. Wel hebben we het kunnen zien. Het was helder water, dat zachtjes stroomde. De gids vertelde ons dat in de zomer het meer slechts 6m diep is, terwijl het in de winter gevuld wordt tot wel 15m. De tunnel is bovendien bekend vanwege de bijzondere stalactieten die er zijn ontstaan, gemaakt van silicaten. De stalactieten zijn waarschijnlijk geproduceerd door de algen die in de tunnel aanwezig zijn.

Al met al was de grot spectaculair om te zien en goed te betreden. Overal waren trappen van steen die goed te beklimmen waren. Je kon de grot zonder gids bezoeken, al waren er wel geologen aanwezig om uitleg te geven. Een tip voor de volgende bezoekers: doe net als wij een vest en lange broek aan, want het is er beneden een stuk frisser dan boven.

Na de grot zijn we naar Biscouitos gereden. In eerste instantie wilden we daar het wijnmuseum bezoeken, maar die is op maandag gesloten (blijkbaar). Dus in plaats daarvan hebben we de kerk er vlak naast bezocht. De kerk stamde uit 1452 en was nog steeds in originele staat (wow!). Binnen was het er lekker koel en groot. Het schip was lang en diep. De kerk had een mooie kroonluchter in het midden en een bijzonder groot gouden mariabeeld.

Na Biscoitos reden we de touristische route via Serra de Santa Barbera terug naar Angra do Heroismo. Gisteren reden we dezelfde route, via het nationale park de berg op. Daar hebben we toen op het uitzichtspunt genoten van het uitzicht. Nu kozen we ervoor om via de kustlijn van de Atlantische Oceaan te genieten. Hier en daar zagen we mensen duiken tussen de vulkanische rotsen. Ook hier waren er weer een aantal Miradouros om mee te pakken. Hierdoor is de supershotscore inmiddels 3-1 geworden, want we zagen onderweg weer een paar roofvogels. Prachtig om te zien hoe die via de termiek onwijs snel hoogte kunnen maken, om vervolgens er pijlsnel vandoor te vliegen.

Morgen is het alweer tijd om van Terceira afscheid te nemen. We vliegen dan door naar de volgende bestemming: Flores.