Dag 7 04-08
Blijf op de hoogte en volg Manon
04 Augustus 2016 | Italië, Bozen
Yep yep, het was weer mooi weer vandaag. In het dal zou het zo’n 30 graden worden. Reden genoeg voor papa om ons weer op wandeltocht door de bergen te nemen.
We gingen naar Ortisei, een dorpje vlakbij Selva di Val Gardena. Daar namen we de seilbahn Resciesa naar boven. We stegen zo’n 800m met de rode trein naar 2200m hoogte.
Vanaf het station liepen we verder omhoog, naar de utia Resciesa, op ongeveer drie kwartier lopen. Op de berg hadden we een prachtig uitzicht op de bergen aan de overkant, van de Sella pas die we gisteren hebben overwonnen. Het was een vrij steile en toch redelijk gemakkelijke klim. Eenmaal bij de utia kon je koe-knuffelen of ezeltjes aaien. Erg leuk, vooral met al die belletjes die al vanuit de verte te horen waren. Sommige koeien waren nogal van het stalker-type en wilden mee naar huis. De ezeltjes waren gek op je alsof je een ijsje was (ze bleven je arm likken).
Verderop was een kerkje. Daar liepen we natuurlijk naar toe. Het was ‘slechts’ tien minuten verder dan van de utia, aldus het bordje. Wij deden er toch iets langer over. Net zoals het nog eens 20 minuten lopen was naar het kruisbeeld op de top van de berg. Vanaf de top had je een prachtig uitzicht over het gehele dal, aan de kant van de Sella pas maar ook over de Gardena pas aan de andere kant. Het was de wandeling meer dan waard.
Op de terugweg hebben we in de utia een apfelstrudel gegeten met wat koffie of apfelschorle. Bovendien werden we naar beneden vergezeld door een jonge golden retriever puppy. Super leuk, lekker kwispelen en veel hugs ontvangen haha.
Terug in het dorp wilde Leonie gaan zwemmen. Ze had immers gezien dat er vlakbij een zwembad was. Achteraf bleek dat zwembad bij een hotel te horen. Leonie trok de stoute schoenen aan en ging toch vragen of we in het zwembad mochten zwemmen. Tot onze verbazing was de meneer van het hotel erg aardig. Hij zei dat het zwembad eigenlijk alleen voor hotelgasten beschikbaar was, maar voor deze ene keer mochten wij zwemmen. Hij wees ons zelfs een omkleedhokje en hoe de massagestand van het zwembad werkte. Wauw! Het zwembad was heerlijk warm (34 graden).
Na zo’n anderhalf uur zwemmen kregen we honger en gingen we bij de Speckkeller aan de overkant zitten voor een hapje eten. De vorige keer was het erg goed bevallen, dus was het tijd voor een tweede ronde. We namen wel wat anders dan de vorige keer: papa en leonie hadden gerookte forel op een bedje van sla, tomaat en andere gezonde groentjes, mama had gebraden kip en ik had tenslotte ravioli op Tiroolse wijze met spek uitjes parmezaanse kaas en kalfsvulling. De toetjesronde werd gevuld met choco souffle, tartufo ijs met warme chocolade saus en bosvruchten. Mmm schnaps na en de avond was weer goed! ☺
We gingen naar Ortisei, een dorpje vlakbij Selva di Val Gardena. Daar namen we de seilbahn Resciesa naar boven. We stegen zo’n 800m met de rode trein naar 2200m hoogte.
Vanaf het station liepen we verder omhoog, naar de utia Resciesa, op ongeveer drie kwartier lopen. Op de berg hadden we een prachtig uitzicht op de bergen aan de overkant, van de Sella pas die we gisteren hebben overwonnen. Het was een vrij steile en toch redelijk gemakkelijke klim. Eenmaal bij de utia kon je koe-knuffelen of ezeltjes aaien. Erg leuk, vooral met al die belletjes die al vanuit de verte te horen waren. Sommige koeien waren nogal van het stalker-type en wilden mee naar huis. De ezeltjes waren gek op je alsof je een ijsje was (ze bleven je arm likken).
Verderop was een kerkje. Daar liepen we natuurlijk naar toe. Het was ‘slechts’ tien minuten verder dan van de utia, aldus het bordje. Wij deden er toch iets langer over. Net zoals het nog eens 20 minuten lopen was naar het kruisbeeld op de top van de berg. Vanaf de top had je een prachtig uitzicht over het gehele dal, aan de kant van de Sella pas maar ook over de Gardena pas aan de andere kant. Het was de wandeling meer dan waard.
Op de terugweg hebben we in de utia een apfelstrudel gegeten met wat koffie of apfelschorle. Bovendien werden we naar beneden vergezeld door een jonge golden retriever puppy. Super leuk, lekker kwispelen en veel hugs ontvangen haha.
Terug in het dorp wilde Leonie gaan zwemmen. Ze had immers gezien dat er vlakbij een zwembad was. Achteraf bleek dat zwembad bij een hotel te horen. Leonie trok de stoute schoenen aan en ging toch vragen of we in het zwembad mochten zwemmen. Tot onze verbazing was de meneer van het hotel erg aardig. Hij zei dat het zwembad eigenlijk alleen voor hotelgasten beschikbaar was, maar voor deze ene keer mochten wij zwemmen. Hij wees ons zelfs een omkleedhokje en hoe de massagestand van het zwembad werkte. Wauw! Het zwembad was heerlijk warm (34 graden).
Na zo’n anderhalf uur zwemmen kregen we honger en gingen we bij de Speckkeller aan de overkant zitten voor een hapje eten. De vorige keer was het erg goed bevallen, dus was het tijd voor een tweede ronde. We namen wel wat anders dan de vorige keer: papa en leonie hadden gerookte forel op een bedje van sla, tomaat en andere gezonde groentjes, mama had gebraden kip en ik had tenslotte ravioli op Tiroolse wijze met spek uitjes parmezaanse kaas en kalfsvulling. De toetjesronde werd gevuld met choco souffle, tartufo ijs met warme chocolade saus en bosvruchten. Mmm schnaps na en de avond was weer goed! ☺
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
