Dag 13 06-08 São Jorge
Blijf op de hoogte en volg Manon
06 Augustus 2015 | Portugal, Velas
Het weer zit vandaag niet mee. Het is erg bewolkt en het regent nu en dan. Balen..
Toch gaan we er op uit, want een hele dag binnen zitten is niets voor ons. Eerst haalden we de huurauto op: een Nissan Micra, oud model met ruim 84000km op de teller. We hadden een wandeling uitgezocht, maar zolang het regent hebben we weinig zin om die te gaan doen. Daarom rijden we eerst naar het meest oostelijke punt van het eiland Sao Jorge: de stad Topo. Als we er zijn, is het eventjes droog. Topo was de eerste stad die op het eiland is gesticht. Ze zijn daar nog steeds trots op, al is het niet langer de hoofdstad van het eiland. We bekijken er het uitzichtpunt, de vuurtoren, het natuurlijke zwembad en Ilha de Topo, het onbewoonde eilandje bij de stad. Op het eiland wonen alleen zeevogels, het is een afgezonderde broedplaats voor ze.
Na Topo begint het weer te regenen (hoe is het mogelijk). We stoppen daarom bij de drie Lourais dorpen, die gezamenlijk op het Lourais platform liggen. De dorpen heten ook echt Lourais 1, 2 en 3. In deze dorpen zou ergens een kaasmakerij zijn, die de speciale regionale Lourais kaas maakt. We hebben gezocht, van de ene kant van het dorp naar de andere kant gereden, maar de kaasmakerij niet gevonden. Dat was jammer, maar hup door naar de volgende stop op de lijst.
De volgende stop heette Fajã dos Vimos, een klein dorpje met slechts 80 inwoners. De rit naar het dorpje was prachtig, met een uitzichtpunt over de baai en het dorp. Het dorp zelf was ook erg leuk. We begonnen met een wandeling die startte bij de kerk en door het dorp heen liep naar het volgende dorp. Fajã dos Vimos was een bijzonder dorpje, omdat de meeste bewoners zelfvoorzienend zijn en hun eigen groenten en fruit verbouwen. Onderweg kwamen we heel veel dingen tegen, zoals sinaasappels, druiven, sla, boontjes, mais en vijgen, maar ook bananen en ananassen!
In het dorpscafé Café Nunes hebben we aan het einde van de wandeling een kopje koffie gedronken. Het was hele lekkere maar ook speciale koffie, omdat de beste man zelf de koffie verbouwt en brand. Van de meneer mochten we een kijkje nemen in zijn koffie plantage. Het was er nog best groot en de meneer had nog meer. Zo verbouwde hij ook druiven, witte en rode, paprika's, tomaten, pepers en passievruchten!
Boven het café was een ruimte waarin twee dames aan het weefgetouw zaten. Daar maakten ze handgemaakte kleden en andere dingen. Ook daar mochten we een kijkje nemen en zien hoe de dames een oude ambacht in stand hielden. Kortom: een bijzonder dorp waar veel te doen is.
Toen we weer naar de auto gingen, waren er mensen aan het vissen in het haventje. We keken wat dichterbij om te zien of ze al vissen hadden gevangen. Een hele emmer vol! Voor ik t wist, mocht ik van een Portugese meneer ook een hengeltje uitgooien. Hij leerde t me en deed aas aan t haakje, maar t was nog moeilijker dan ik dacht. Voor t eerst in m'n leven gevist en t was hartstikke leuk! Ik heb er zelfs een paar gevangen.
's Avonds hebben we bij restaurant Acor in Velas gegeten. Het was er erg druk, maar ook wel lekker en goed. Papa en mama aten de vis van de dag, Irihao en ik koos voor een pizza die vers gemaakt werd. Een toetje paste er niet meer bij, zo vol zaten we. Ondanks de mindere start, is het toch nog een leuke dag geworden.
Toch gaan we er op uit, want een hele dag binnen zitten is niets voor ons. Eerst haalden we de huurauto op: een Nissan Micra, oud model met ruim 84000km op de teller. We hadden een wandeling uitgezocht, maar zolang het regent hebben we weinig zin om die te gaan doen. Daarom rijden we eerst naar het meest oostelijke punt van het eiland Sao Jorge: de stad Topo. Als we er zijn, is het eventjes droog. Topo was de eerste stad die op het eiland is gesticht. Ze zijn daar nog steeds trots op, al is het niet langer de hoofdstad van het eiland. We bekijken er het uitzichtpunt, de vuurtoren, het natuurlijke zwembad en Ilha de Topo, het onbewoonde eilandje bij de stad. Op het eiland wonen alleen zeevogels, het is een afgezonderde broedplaats voor ze.
Na Topo begint het weer te regenen (hoe is het mogelijk). We stoppen daarom bij de drie Lourais dorpen, die gezamenlijk op het Lourais platform liggen. De dorpen heten ook echt Lourais 1, 2 en 3. In deze dorpen zou ergens een kaasmakerij zijn, die de speciale regionale Lourais kaas maakt. We hebben gezocht, van de ene kant van het dorp naar de andere kant gereden, maar de kaasmakerij niet gevonden. Dat was jammer, maar hup door naar de volgende stop op de lijst.
De volgende stop heette Fajã dos Vimos, een klein dorpje met slechts 80 inwoners. De rit naar het dorpje was prachtig, met een uitzichtpunt over de baai en het dorp. Het dorp zelf was ook erg leuk. We begonnen met een wandeling die startte bij de kerk en door het dorp heen liep naar het volgende dorp. Fajã dos Vimos was een bijzonder dorpje, omdat de meeste bewoners zelfvoorzienend zijn en hun eigen groenten en fruit verbouwen. Onderweg kwamen we heel veel dingen tegen, zoals sinaasappels, druiven, sla, boontjes, mais en vijgen, maar ook bananen en ananassen!
In het dorpscafé Café Nunes hebben we aan het einde van de wandeling een kopje koffie gedronken. Het was hele lekkere maar ook speciale koffie, omdat de beste man zelf de koffie verbouwt en brand. Van de meneer mochten we een kijkje nemen in zijn koffie plantage. Het was er nog best groot en de meneer had nog meer. Zo verbouwde hij ook druiven, witte en rode, paprika's, tomaten, pepers en passievruchten!
Boven het café was een ruimte waarin twee dames aan het weefgetouw zaten. Daar maakten ze handgemaakte kleden en andere dingen. Ook daar mochten we een kijkje nemen en zien hoe de dames een oude ambacht in stand hielden. Kortom: een bijzonder dorp waar veel te doen is.
Toen we weer naar de auto gingen, waren er mensen aan het vissen in het haventje. We keken wat dichterbij om te zien of ze al vissen hadden gevangen. Een hele emmer vol! Voor ik t wist, mocht ik van een Portugese meneer ook een hengeltje uitgooien. Hij leerde t me en deed aas aan t haakje, maar t was nog moeilijker dan ik dacht. Voor t eerst in m'n leven gevist en t was hartstikke leuk! Ik heb er zelfs een paar gevangen.
's Avonds hebben we bij restaurant Acor in Velas gegeten. Het was er erg druk, maar ook wel lekker en goed. Papa en mama aten de vis van de dag, Irihao en ik koos voor een pizza die vers gemaakt werd. Een toetje paste er niet meer bij, zo vol zaten we. Ondanks de mindere start, is het toch nog een leuke dag geworden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
