Dag 2 26-07 Terceira
Blijf op de hoogte en volg Manon
26 Juli 2015 | Portugal, Angra do Heroísmo
Beeld je eens in...
Je wordt net wakker in je hotelkamer. Je doet de gordijnen open en ziet de zon! Het is er al vroeg 22 graden. Heerlijk. Tijd voor ontbijt! Het ontbijt was redelijk simpel. Gewoon croissantje, broodjes/boterhammetjes, met jam, kaas of ham. Er was nog wat fruit, ontbijtgranen en yoghurt en klaar. Er was zelfs geen nutella of pindakaas, laat staan hagelslag *noooo*. Nog even afwachten dus hoe we deze vakantie hagelslag-loos doorkomen. Maar goed dat ik in papa’s koffer een pak hagelslag heb meegesmokkeld (sst, niet door vertellen!).
Na het ontbijt, startten we de zoektocht naar een supermarkt. Dit bleek nog een uitdaging te zijn, want we hebben het dorp inmiddels drie keer gezien. Uiteindelijk hebben we dan een supermarkt gevonden, waar we water en broodjes insloegen.
Vervolgens gingen we op pad. Eerst wilden we naar een grot in de buurt. Eenmaal daar, bleek dat de grot alleen open was tussen 14.00u en 18.00u. Dat hadden ze in de boekjes ook wel erbij mogen vermelden. Op naar het volgende punt dus. Dat was gelukkig vlakbij. We bezochten de Furnace do Enxofre. Dit was een vrij klein gebied, dat vulkanisch actief is. Je kan dit zien aan de grond, die een bijzonder oranje-bruine kleur heeft. Daarnaast merk je het aan de lucht: deze ruikt enigzins naar zwavel. Na een klein stukje gewandeld te hebben, zagen we ook stoom uit het gesteente komen. Waarschijnlijk bevind zich daar een opening, met daaronder water dat erg heet is, zodat het stoomt. Furnace do Enxofre is niet erg groot, na een half uurtje ben je er wel klaar mee.
Daarom was het tijd om de volgende gesloten grot te bezoeken. Wederom was hier hetzelfde aan de hand, als met de vorige. We lieten ons echter niet kisten. We zagen dat er een wandelpad vanaf de grot liep, die 2,5u zou duren. Papa zag t al helemaal zitten, vooral omdat de wandeling volgens hem “makkelijk” was. Nou dat hebben we geweten hoor. Makkelijk, makkelijk... Het is bij papa alleen makkelijk als het moeilijk kan, want de wandeling was dus voor gevorderd niveau! Pfft... We hebben zo’n 3 uur over de wandeling gedaan, maar wel helemaal uitgelopen. Onderweg heb ik mijn eerste supershot van de vakantie al kunnen scoren: een buizerd. Papa was (uiteraard) weer te laat met het pakken van zijn fototoestel en heeft daardoor nul shots.
Score: 1-0 voor Manon. (YAY)
Verder liep de wandeling door een aantal weilanden, met koeien en bijzondere ‘stenen’ (koeienvlaaien).
De wandeling was bijzonder, omdat we door zoveel diverse landschappen hebben gelopen. We begonnen met een typisch boerenweggetje en weilanden. Daar kwamen we de buizerd ook tegen. Vervolgens liepen we door het bos, wat steeds dichter en dichter begroeid werd. Het leek wel een jungle! We moesten over bomen heen springen, er aan hangen en er onder door. Helaas eindigde dit in een paar keer je hoofd (flink) stoten. Au!
Gauw door, omhoog klimmen via modderige paadjes. Boven aangekomen, kwamen we in een soort maanlandschap. Nee, eerder een vulkaanlandschap, want overal waren scherpe zwarte rotsen. Overblijfselen van vulkaanuitbarstingen lang geleden. Na het vulkaanlandschap kwamen we terecht in weidse uitzichten en graslanden, waar we door de koeienwei liepen, gevolgd door bos en opnieuw het boerenweggetje met weilanden.
Na de wandeling hadden we t wel een beetje gehad. We gingen dus terug naar Angra do Heroismo. Daar hebben we een klooster uit 1466 bezocht. Inmiddels is het geen klooster meer, maar een school voor de kinderen in Angra. Tijdens de vakanties, is het een museum omdat veel zaken aan de binnen- en buitenkant nog origineel zijn. We konden het klooster echter niet binnen, want ze sloten om 17.00u. Daarom zijn we naar de tuin achter het hotel gegaan. Daar hebben we beetje rondgekeken en werden we weggepest door de duiven die overal kakten. Er was geen bankje zonder kak. Dat was een beetje jammer, want het was een mooie tuin die gezellig en rustgevend aandeed. We zijn de kak ontvlucht en naar het hotel gegaan. Nu hebben we ons opgefrist en is het tijd om een hapje te gaan eten. De mensen hier eten overigens erg laat, pas na 19u is het gebruikelijk om hier ’s avonds te eten. En dan vinden ze dat al vroeg! De meeste mensen eten hier blijkbaar rond 21u. Ik ben benieuwd...
Je wordt net wakker in je hotelkamer. Je doet de gordijnen open en ziet de zon! Het is er al vroeg 22 graden. Heerlijk. Tijd voor ontbijt! Het ontbijt was redelijk simpel. Gewoon croissantje, broodjes/boterhammetjes, met jam, kaas of ham. Er was nog wat fruit, ontbijtgranen en yoghurt en klaar. Er was zelfs geen nutella of pindakaas, laat staan hagelslag *noooo*. Nog even afwachten dus hoe we deze vakantie hagelslag-loos doorkomen. Maar goed dat ik in papa’s koffer een pak hagelslag heb meegesmokkeld (sst, niet door vertellen!).
Na het ontbijt, startten we de zoektocht naar een supermarkt. Dit bleek nog een uitdaging te zijn, want we hebben het dorp inmiddels drie keer gezien. Uiteindelijk hebben we dan een supermarkt gevonden, waar we water en broodjes insloegen.
Vervolgens gingen we op pad. Eerst wilden we naar een grot in de buurt. Eenmaal daar, bleek dat de grot alleen open was tussen 14.00u en 18.00u. Dat hadden ze in de boekjes ook wel erbij mogen vermelden. Op naar het volgende punt dus. Dat was gelukkig vlakbij. We bezochten de Furnace do Enxofre. Dit was een vrij klein gebied, dat vulkanisch actief is. Je kan dit zien aan de grond, die een bijzonder oranje-bruine kleur heeft. Daarnaast merk je het aan de lucht: deze ruikt enigzins naar zwavel. Na een klein stukje gewandeld te hebben, zagen we ook stoom uit het gesteente komen. Waarschijnlijk bevind zich daar een opening, met daaronder water dat erg heet is, zodat het stoomt. Furnace do Enxofre is niet erg groot, na een half uurtje ben je er wel klaar mee.
Daarom was het tijd om de volgende gesloten grot te bezoeken. Wederom was hier hetzelfde aan de hand, als met de vorige. We lieten ons echter niet kisten. We zagen dat er een wandelpad vanaf de grot liep, die 2,5u zou duren. Papa zag t al helemaal zitten, vooral omdat de wandeling volgens hem “makkelijk” was. Nou dat hebben we geweten hoor. Makkelijk, makkelijk... Het is bij papa alleen makkelijk als het moeilijk kan, want de wandeling was dus voor gevorderd niveau! Pfft... We hebben zo’n 3 uur over de wandeling gedaan, maar wel helemaal uitgelopen. Onderweg heb ik mijn eerste supershot van de vakantie al kunnen scoren: een buizerd. Papa was (uiteraard) weer te laat met het pakken van zijn fototoestel en heeft daardoor nul shots.
Score: 1-0 voor Manon. (YAY)
Verder liep de wandeling door een aantal weilanden, met koeien en bijzondere ‘stenen’ (koeienvlaaien).
De wandeling was bijzonder, omdat we door zoveel diverse landschappen hebben gelopen. We begonnen met een typisch boerenweggetje en weilanden. Daar kwamen we de buizerd ook tegen. Vervolgens liepen we door het bos, wat steeds dichter en dichter begroeid werd. Het leek wel een jungle! We moesten over bomen heen springen, er aan hangen en er onder door. Helaas eindigde dit in een paar keer je hoofd (flink) stoten. Au!
Gauw door, omhoog klimmen via modderige paadjes. Boven aangekomen, kwamen we in een soort maanlandschap. Nee, eerder een vulkaanlandschap, want overal waren scherpe zwarte rotsen. Overblijfselen van vulkaanuitbarstingen lang geleden. Na het vulkaanlandschap kwamen we terecht in weidse uitzichten en graslanden, waar we door de koeienwei liepen, gevolgd door bos en opnieuw het boerenweggetje met weilanden.
Na de wandeling hadden we t wel een beetje gehad. We gingen dus terug naar Angra do Heroismo. Daar hebben we een klooster uit 1466 bezocht. Inmiddels is het geen klooster meer, maar een school voor de kinderen in Angra. Tijdens de vakanties, is het een museum omdat veel zaken aan de binnen- en buitenkant nog origineel zijn. We konden het klooster echter niet binnen, want ze sloten om 17.00u. Daarom zijn we naar de tuin achter het hotel gegaan. Daar hebben we beetje rondgekeken en werden we weggepest door de duiven die overal kakten. Er was geen bankje zonder kak. Dat was een beetje jammer, want het was een mooie tuin die gezellig en rustgevend aandeed. We zijn de kak ontvlucht en naar het hotel gegaan. Nu hebben we ons opgefrist en is het tijd om een hapje te gaan eten. De mensen hier eten overigens erg laat, pas na 19u is het gebruikelijk om hier ’s avonds te eten. En dan vinden ze dat al vroeg! De meeste mensen eten hier blijkbaar rond 21u. Ik ben benieuwd...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
