Dag 7 - 19-07
Door: Manon Teeuw
Blijf op de hoogte en volg Manon
19 Juli 2013 | Verenigde Staten, Beatty
Het is zover! Vandaag trekken we door de beroemde, spannende en nog steeds dodelijke Death Valley. We gaan naar Beatty, een klein stadje aan de andere kant van de vallei. Het was ons aangeraden om de vallei zo vroeg mogelijk te doorkruisen. Daarom zaten we om 8 uur ’s ochtends al in de auto. We hadden genoeg water bij (zo’n 12 liter) en een volle tank.
De weg naar Death Valley is al even rustig en bijna triest als de weg er door heen. Op weg naar de vallei kwamen we 6 auto’s tegen. In Death Valley slechts de helft. De vallei doet zijn naam dan ook eer aan. Niet alleen met de hoeveelheid bezoekers, maar ook alles er om heen. De weg is zo lang en recht, dat het lijkt alsof je water ziet in de verte. Dit is natuurlijk maar een luchtweerspiegeling.
In Death Valley is verder ook helemaal niets. Geen (grote) dieren, geen bomen, geen gras of water. Niets behalve nu en dan een klein, kaal struikje. Ook de temperatuur was wederom hot: met 105 graden Fahrenheit iets minder dan gisteren. Toen zagen we 115 voorbij komen.
Na ongeveer 1,5-2 uur rijden waren we Death Valley uit. We waren nog aan de erg vroege kant om in te checken bij het motel. Daarom bezochten we eerst Rhyolite. Dit stadje is ontstaan in de tijd van de Goldrush, zo rond 1905. Er zijn namelijk drie goudmijnen vlak aan het stadje gelegen. Deze mijnen waren twintig jaar later echter helemaal op. Daarom verlieten veel mensen de stad, op zoek naar een andere plaats om goud te mijnen. De stad werd voor dood achtergelaten. Dit is ook goed te zien, want de gebouwen die nog staan zijn compleet vervallen.
Na Rhyolite bezochten we het plaatselijke museum van Beatty. Daar was de geschiedenis van Beatty en Rhyolite tussen 1900 en 1980 te zien. Hier werd bevestigd wat we al in Rhyolite hadden gezien: het stadje was eens welvarend en druk. Twintig jaar later was het leeg en nog eens dertig jaar later begon het eruit te zien zoals het er nu uit ziet.
Het museum had bovendien foto’s en andere stukken van nuclaire ontploffingen. De man in het museum vertelde ons dat vroeger in de omgeving Rhyolite-Death Valley diverse tests hebben plaats gevonden om de impact van nuclaire wapens te testen. Hierdoor zijn bijvoorbeeld bergen trapsgewijs uitgehakt of heeft de omgeving een rare vormgeving. De gebieden waar die tests gebeurden zijn nu grote kraterlandschappen. Het is bovendien nog steeds verboden om, ook al is het al 50 jaar later, het gebied te betreden. Geruchten stellen dat het nog honderden jaren zal duren voordat het gebied vrij is van nuclaire activiteit.
Na het museum zijn we in gaan checken bij het hotel. Het was echter nog steeds erg warm buiten en de zon stond op zijn hoogte punt. Pas rond 5 uur zijn we in het zwembad af gaan koelen. Daar hebben we lekker gezwommen en later konden we ook even zonnen. Na een broodje en een appel als avondeten, gaan we nu lekker slapen. We moeten goed uitrusten, want morgen laten we Beatty achter ons. Waar we naar toe gaan, houd ik nog even geheim! ;)
De weg naar Death Valley is al even rustig en bijna triest als de weg er door heen. Op weg naar de vallei kwamen we 6 auto’s tegen. In Death Valley slechts de helft. De vallei doet zijn naam dan ook eer aan. Niet alleen met de hoeveelheid bezoekers, maar ook alles er om heen. De weg is zo lang en recht, dat het lijkt alsof je water ziet in de verte. Dit is natuurlijk maar een luchtweerspiegeling.
In Death Valley is verder ook helemaal niets. Geen (grote) dieren, geen bomen, geen gras of water. Niets behalve nu en dan een klein, kaal struikje. Ook de temperatuur was wederom hot: met 105 graden Fahrenheit iets minder dan gisteren. Toen zagen we 115 voorbij komen.
Na ongeveer 1,5-2 uur rijden waren we Death Valley uit. We waren nog aan de erg vroege kant om in te checken bij het motel. Daarom bezochten we eerst Rhyolite. Dit stadje is ontstaan in de tijd van de Goldrush, zo rond 1905. Er zijn namelijk drie goudmijnen vlak aan het stadje gelegen. Deze mijnen waren twintig jaar later echter helemaal op. Daarom verlieten veel mensen de stad, op zoek naar een andere plaats om goud te mijnen. De stad werd voor dood achtergelaten. Dit is ook goed te zien, want de gebouwen die nog staan zijn compleet vervallen.
Na Rhyolite bezochten we het plaatselijke museum van Beatty. Daar was de geschiedenis van Beatty en Rhyolite tussen 1900 en 1980 te zien. Hier werd bevestigd wat we al in Rhyolite hadden gezien: het stadje was eens welvarend en druk. Twintig jaar later was het leeg en nog eens dertig jaar later begon het eruit te zien zoals het er nu uit ziet.
Het museum had bovendien foto’s en andere stukken van nuclaire ontploffingen. De man in het museum vertelde ons dat vroeger in de omgeving Rhyolite-Death Valley diverse tests hebben plaats gevonden om de impact van nuclaire wapens te testen. Hierdoor zijn bijvoorbeeld bergen trapsgewijs uitgehakt of heeft de omgeving een rare vormgeving. De gebieden waar die tests gebeurden zijn nu grote kraterlandschappen. Het is bovendien nog steeds verboden om, ook al is het al 50 jaar later, het gebied te betreden. Geruchten stellen dat het nog honderden jaren zal duren voordat het gebied vrij is van nuclaire activiteit.
Na het museum zijn we in gaan checken bij het hotel. Het was echter nog steeds erg warm buiten en de zon stond op zijn hoogte punt. Pas rond 5 uur zijn we in het zwembad af gaan koelen. Daar hebben we lekker gezwommen en later konden we ook even zonnen. Na een broodje en een appel als avondeten, gaan we nu lekker slapen. We moeten goed uitrusten, want morgen laten we Beatty achter ons. Waar we naar toe gaan, houd ik nog even geheim! ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
