Dag 14 - 26-07
Door: Manon Teeuw
Blijf op de hoogte en volg Manon
26 Juli 2013 | Verenigde Staten, Zion
Ontbijten op het balkon, mmm wat een lekker weer! Zonnetje erbij, huppekee.
We laten al vroeg het hotel achter ons. Gelukkig maar, want het was er maar zo zo. We hebben iedere dag meerdere keren een bezoek aan de receptie gebracht, vanwege te weinig handdoeken, shampoo, toiletpapier, tissues, zeep en andere flauwekul. Vooral het aantal handdoeken was een kwestie an sich, want ja, als er vier koffers zijn, hebben die vier personen toch maar twee handdoeken nodig?!
We moeten er maar niet teveel over nadenken en gauw door naar het volgende adres. Onderweg bezochten we Jacobs Lake. Voordat we te voet het meer gingen zoeken, hebben we eerst gepicknickt. Op een best bijzondere picknick plaats, midden in het bos, waar we heel veel vogels hebben gespot. We hebben zelfs enkele wilde kolibries gezien! Het fotograferen van de kolibries was echter een behoorlijke uitdaging. Ze zijn erg behendig en hun vleugels gaan zo snel dat je het nauwelijks ziet.
Daarnaast gingen we vandaag ook naar de Vermillion Cliffs. Wederom moesten we een eind omrijden, omdat snelweg 89 nog steeds kaput is. De Vermillion Cliffs boden echter een prachtig uitzicht. Het type kliffen dat je in cowboy en indianen films ziet, waar de indianen bovenaan te paard staan. Kijkend over de prairie.
Papa wilde graag nog naar Lees Ferry. Een klein vlot waar vroeger de lokale bevolking gebruik van maakte om op een rustig punt de wilde Colorado rivier over te steken. Toen we er eenmaal waren, bleek het vlot niet meer in gebruik en het kleine dorpje er om heen verlaten. Het uitzicht was bovendien niet zo spectaculair. Een beetje teleurstellend dus.
Snel terug op weg richting het hotel. Ditmaal gingen we naar Springdale, een stad in Zion National Park. Wat een mooi park is Zion! De bergen zijn heel anders dan voorheen. Het is net alsof je, wanneer je een ander nationaal park binnen gaat, een heel nieuw land binnenrijdt. De natuur en omgeving veranderen continue en zorgen ervoor dat je je ogen keer op keer uitkijkt. In het park hebben we al wat wild gezien: een moederhert met twee kalfjes en een kudde big horns (een soort berggeit). Hartstikke leuk om hen in hun natuurlijke omgeving de berg op te zien hupsen.
’s Avonds hebben we bij het Mexicaanse restaurant Casa di Amigos gegeten. We hebben lekkere gegrilde groenten en vlees met wraps gegeten. Net als de vorige Mexicaan was het verrassend lekker, al waren daar de wraps zelfgemaakt en daardoor net wat groter en smaakvoller. Desalniettemin, een leuke dag die we goed hebben afgesloten.
Good night!
We laten al vroeg het hotel achter ons. Gelukkig maar, want het was er maar zo zo. We hebben iedere dag meerdere keren een bezoek aan de receptie gebracht, vanwege te weinig handdoeken, shampoo, toiletpapier, tissues, zeep en andere flauwekul. Vooral het aantal handdoeken was een kwestie an sich, want ja, als er vier koffers zijn, hebben die vier personen toch maar twee handdoeken nodig?!
We moeten er maar niet teveel over nadenken en gauw door naar het volgende adres. Onderweg bezochten we Jacobs Lake. Voordat we te voet het meer gingen zoeken, hebben we eerst gepicknickt. Op een best bijzondere picknick plaats, midden in het bos, waar we heel veel vogels hebben gespot. We hebben zelfs enkele wilde kolibries gezien! Het fotograferen van de kolibries was echter een behoorlijke uitdaging. Ze zijn erg behendig en hun vleugels gaan zo snel dat je het nauwelijks ziet.
Daarnaast gingen we vandaag ook naar de Vermillion Cliffs. Wederom moesten we een eind omrijden, omdat snelweg 89 nog steeds kaput is. De Vermillion Cliffs boden echter een prachtig uitzicht. Het type kliffen dat je in cowboy en indianen films ziet, waar de indianen bovenaan te paard staan. Kijkend over de prairie.
Papa wilde graag nog naar Lees Ferry. Een klein vlot waar vroeger de lokale bevolking gebruik van maakte om op een rustig punt de wilde Colorado rivier over te steken. Toen we er eenmaal waren, bleek het vlot niet meer in gebruik en het kleine dorpje er om heen verlaten. Het uitzicht was bovendien niet zo spectaculair. Een beetje teleurstellend dus.
Snel terug op weg richting het hotel. Ditmaal gingen we naar Springdale, een stad in Zion National Park. Wat een mooi park is Zion! De bergen zijn heel anders dan voorheen. Het is net alsof je, wanneer je een ander nationaal park binnen gaat, een heel nieuw land binnenrijdt. De natuur en omgeving veranderen continue en zorgen ervoor dat je je ogen keer op keer uitkijkt. In het park hebben we al wat wild gezien: een moederhert met twee kalfjes en een kudde big horns (een soort berggeit). Hartstikke leuk om hen in hun natuurlijke omgeving de berg op te zien hupsen.
’s Avonds hebben we bij het Mexicaanse restaurant Casa di Amigos gegeten. We hebben lekkere gegrilde groenten en vlees met wraps gegeten. Net als de vorige Mexicaan was het verrassend lekker, al waren daar de wraps zelfgemaakt en daardoor net wat groter en smaakvoller. Desalniettemin, een leuke dag die we goed hebben afgesloten.
Good night!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
