Dag 9 02-08

Ding dong! Kwart over tien.. De schoonmaakster van het huisje was er al. We waren bijna klaar voor vertrek. Een kleine tien minuten later zijn we vertrokken.

Via twee passen, de Oberalppas en Furkapas, reden we zo’n 4 uur naar het huisje in Grächen. Bovenop de Oberalppas hebben we bij de vuurtoren een kopje koffie gedronken. Alles was in de restaurants daarboven superduur. Een kopje koffie kostte 4.20CHF, cappuccino zelfs 4.80CHF. Als je daar nog een vruchtenkoek bij wilde, kostte dat nog meer: 7.00CHF. We hielden het dus maar bij een gewone koffie.

Vanuit de Furkapas onderweg naar het dal, hebben we nog een paar keer een trein gezien. De trein ging een stuk langzamer, waardoor we op tijd konden stoppen om de trein vanuit een tunnel te zien komen. Het was erg bijzonder om te zien dat vrijwel al het spoor ondersteunt werd met een tandradbaan. Zo nu en dan ging de trein heel steil omhoog, zeker 15%.

Tegen half vier kwamen we in Grächen aan. Het duurde even voordat we ons huis, Haus Touring, hadden gevonden. Ondanks dat we GPS-coördinaten hadden ingevoerd. In de routeomschrijving was niets te vinden. Het huis bevindt zich boven de supermarkt. Als dit in de routeomschrijving had gestaan, was het een stuk makkelijker geweest om het huis te vinden.
Ons appartement bevond zich op de vierde verdieping. Het was een vreemde aankomst, omdat we de sleutel onder de deurmat moesten vinden. Binnen in het appartement lag een briefje voor ons klaar. Daarop wensten de verhuurders ons een prettige vakantie, met de mededeling dat zij zelf ook op vakantie waren en alleen voor noodgevallen bereikbaar zijn. Of we zelf een aantal zaken wilden regelen, zoals wifi en aanmelding bij het toeristenbureau. Ook lag de rekening al “klaar”.

Al met al kwam het erg onpersoonlijk en misschien zelfs wel onvriendelijk over.

Het dorp Grächen is groter dan Breil/Brigels. Er zijn veel meer toeristen, waaronder ook veel Hollanders. Dit vinden we een beetje jammer, omdat het toch een minder vakantiegevoel geeft.

Na een beetje rondgewandeld te hebben, zijn we bij restaurant Weisshorn gaan eten. In eerste instantie leek dit westernachtige restaurant een zomaar-zomaar restaurant, waar je niet veel van het eten zou moeten verwachten. Hoe onjuist bleek dit te zijn! We hebben er heerlijk gegeten, voor een schappelijke prijs. Papa at spaghetti met verse alpenkaas en gefrituurde kaasballetjes (die op een bitterbal leken), mama en ik hadden echte Zwitserse rösti gekozen met rucula, citroenolie en zalm.

Het meest verrassend was dan toch wel het toetje. Wat een bijzondere smaken waren dat!
Papa koos frambozen ijs, wat zelfgemaakt was met echte stukjes framboos en een licht kruidige smaak van dragon. Mama nam een appeltaartje, met vanillesaus en karamelijs, alles huisgemaakt. Ikzelf had gekozen voor chocolade rolletjes, die knapperig waren en waar de chocolade uit smolt. Daarbij had ik lavendelijs gekregen met een bijzondere abrikozen-dragon saus. Het waren aparte smaken die zeer goed met elkaar combineerden.

Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. Het hangt denk ik vooral af van het weer. Eerst maar eens bijkomen van de reis.