Dag 8 01-08

“Country roads.. Take me hooommee..” is waar we vanmorgen wakker werden. Onze achterbuurman had besloten dat om 7.00u ’s morgens het een goed tijdstip is om zijn auto te wassen. Met country muziek keihard aan. Het is eens wat anders om mee wakker te worden, dan het gekukeleku van de haan.

Bij de bakker hebben we lekkere koeken gehaald. Een soort chocolade spekkoek, met kaneel, suiker en amandelspijs, en een hoorntje gevuld met Zwitserse chocolade. In de hoorn zat geen room. Mmm, dat maakte het vroege wakker worden wel goed!

’s Middags konden we eerst niet goed kiezen wat we gingen doen. Ofwel gingen we in Brigels rondwandelen en met de kabelbaan omhoog, ofwel gingen we naar de Via Mala. Het is uiteindelijk het laatste geworden. Vanuit Brigels is het een kleine drie kwartier rijden naar de Via Mala. Je gaat richting San Bernadino, maar gaat iets eerder van de snelweg af om wegnummer 13 naar Thusin te nemen. Dat is de oude weg om naar San Bernadino te gaan, zo vertelde papa ons.

Via Mala is een nauwe kloof waar de Rijn doorheen voert. Het is er erg indrukwekkend. Een kaartje kost 6 CHF p.p. en was het helemaal waard. Je kan gemakkelijk door de kloof naar beneden, overal zijn trappen en stevige reling. Ook zijn er bankjes, om op weg terug naar boven even uit te rusten. De kloof is, zoals ik al zei, erg indrukwekkend. De kloof is nauw en hier en daar zijn grote rotsblokken naar beneden gevallen. Bovenin de kloof is de weg en de bruggen waar je met de auto overheen kan.
Er is zijn een paar tunnels waar je te voet door heen kan. Deze leiden naar andere zichtspunten op de rivier. Een daarvan was tegen de kloof aangeplakt. Het plafond was nat en regelmatig viel er een druppel water van de tunnel naar beneden.

Toen we weer bovenaan de Via Mala stonden, zijn we een wandeling gaan doen naar een hoge hangbrug. De juffrouw aan het loket in de Via Mala had ons een kaart gegeven met daarop de route naar de hangbrug. Ze vertelde ons dat de wandeling vrij gemakkelijk was en slechts 40 minuten duurde. Nou, dat viel mooi tegen. Het eerste stuk van de wandeling was modderig en steil omhoog. Bovendien was het pad smal en werd je niet beschermd door een hek of reling.

Een aantal keer dachten we eraan om om te keren. Toch hebben we dat niet gedaan. Na het steile stuk omhoog, ging het net zo steil weer naar beneden. Daarna was de wandeling een stuk vlakker, het pad breder en al met al een stuk gemakkelijker.

Helaas liepen we op den duur verkeerd. We kwamen aan bij een T-splitsing. De kaart vertelde ons dat we linksaf moesten slaan en de rivier over moesten steken. Op de bewijzering op de paal ontbrak een bordje voor de hangbrug. Linksaf dus maar.
Mooi niet! Tien minuten later waren we bij de weg aangekomen, waarna het pad verdween. Dus weer terug naar de T-splitsing, waar we achteraf rechtdoor hadden moeten lopen.

Op den duur kwamen we bij een tweede splitsing, waar een bruin pad zich aan het grindpad voegde. Mensen vertelden ons dat we dit pad moesten volgen om bij de hangbrug te komen.
En warempel! Na wederom een steile klim kwam de brug in zicht. De brug was niet zoals andere hangbruggen die we eerder hebben beklommen, onder andere in Canada. Die bruggen zijn erg instabiel en kunnen flink wiebelen. Vooral wanneer mensen op en neer gaan springen of zwaar lopen.

Deze brug was, zoals de man van het restaurant onder aan de wandeling het noemde, een brug van Zwitserse kwaliteit! De brug was gemaakt van stevig hout en stalen kabels, verbonden met vier betonnen pijlers aan elke zijde van de kloof. De brug was niet soepel, maar vast. Ongeacht of je nu ging springen, rennen of veerkrachtig liep op de brug, hij bleef stabiel.
Sommigen onder ons vonden dat erg prettig. Anderen vonden het juist erg jammer dat de brug niet wat spannender was... 

Terug in Brigels was het tijd om ons klaar te maken voor het feest van de Nationale Feestdag hier. Een Zwitserse mevrouw vertelde ons dat 1 augustus de enige feestdag is die door alle kantons in Zwitserland gevierd wordt. Verder hangt het af per kanton welke feestdag en hoe de feestdag gevierd wordt.

In Brigels wordt de feestdag gevierd aan het meer, met diverse tenten en een compleet festival/feestterrein. Er is een ochtend/middag programma voor kinderen, waarbij ze onder andere lampionnen maken. Om 18.00u houdt de burgemeester een toespraak, waarna om 18.30u de grill wordt aangestoken. Dan gaat iedereen lekker eten!

Het festivalsysteem werkt hier anders dan in Nederland. Ook hier ga je bonnen halen, met het verschil dat je hier niet een x-aantal bonnen gaat halen, maar dat je meteen kiest wat je wilt. Je krijgt vervolgens voor je keuze een bon in een bepaalde kleur, die je bij de grillmeister kan inleveren. Ook fijn: sausjes (zoals ketchup, mayo etc.) zijn gratis, net als de wc.
Bijvoorbeeld: je wil graag een broodje bratwurst eten met een portie frietjes en een biertje. Je geeft je wensen door aan de kassajuffrouw, die je de benodigde bonnen geeft. Dit zijn dan drie bonnen: 1 bon voor het broodje bratwurst (oranje), 1 bon voor een portie friet (geel) en 1 bon voor het bier (groen). Het verschuldigde bedrag reken je in een keer af.

Het eten was wederom erg goed. We hebben verschillende dingen gegeten: schitzel met frietjes, broodje bratwurst en speenvarken met polenta. De polenta vonden we erg apart, het was niet vies maar we vonden het ook niet superlekker.

Morgen verkassen we naar Wallis. Maar nu gaan we eerst de lampionnentocht en vuurwerk kijken. Doeii!