Dag 10 03-08

Grächen was “supposed to be” de zonnigste stad in de provincie Wallis. Nou, dat hebben we geweten hoor. Het was vandaag vanaf een uur of 12 alleen maar regen, regen en regen. Eerst regende het zachtjes. We dachten, mwah we gaan wandelen. Het regent toch niet zo hard. Maar toen het harder ging regenen, net toen we klaar waren om op pad te gaan, klonk dat plan niet zo aantrekkelijk.

Daarom zijn we naar Saas-Fee gereden. Een grote stad, die geheel autovrij is. Let wel, geheel gasuitstotende auto’s autovrij. Elektrische wagens mogen gewoon doorrijden. Bij aankomst aan de rand van de stad is een grote parkeergarage. Hier zijn de eerste twee verdiepingen reserveerd voor het afzetten van mensen en uitladen van spullen. Op de volgende verdiepingen zijn parkeerplaatsen. De eerste drie uur is het gratis parkeren, daarna is het starttarief 5CHF met 1CHF per uur.

In Saas-Fee gaat men voornamelijk wintersporten. Dit kan hier ook in de zomer, omdat er enkele hoge bergtoppen in de buurt zijn waar permanent sneeuw ligt. Ook in Saas-Fee regende het. We hebben er eerst wat rondgewandeld. We snuffelden langs de smalle straatjes, terwijl we hier en daar in de uitverkoop uitkeken naar een goede jas. Helaas vinden wij de uitverkoop hier, nog niet echt uitverkoop. Sommige jassen zijn “afgeprijsd”, waarna je er nog steeds meer dan 500CHF voor kan neertellen. Het is dan natuurlijk wel een echte Zwitserse jas, kwaliteit waar je wat mee kunt.

Zoals je wel kunt begrijpen, hebben we dus niets gekocht. Toen het harder begon te regenen zijn we bij een typisch Zwitsers tentje gaan lunchen. Papa en mama namen minestrone soep, die gevuld was met pasta en groenten. Ik koos een kleine pizza, met tomaten, schinken (ham) en peperoni (paprika). We waren blij dat we niet buiten op het (overdekte) terras zaten. Het leek buiten nogal fris. Er waren een paar bierdrinkers aan de bar buiten. Ze bestelden drie bier de man, die binnen vijf minuten schoon opwaren. Misschien dat we vooral bij het zien van dit tafereel het een stuk kouder vonden lijken.

Na Saas-Fee zijn we teruggereden naar Grächen. Het was gelukkig gestopt met regenen, waardoor we alsnog onze wandeling naar het meer konden maken! Op het startpunt van de wandeling stond dat het een korte wandeling zou zijn, van zo’n 15 minuten. Beneden grapte ik nog “Für Holländer dreißig minuten” (voor Hollanders dertig minuten). Dat bleek achteraf geen grapje te zijn. Het pad ging erg steil omhoog en het kostte ons dan ook veel moeite om naar boven te geraken. Toen we toch eenmaal boven waren was het een prachtig meer, vol met vis! Het was er verboden om te vissen, behalve op donderdag met een vergunning.
Er kwam een man aan met een golden retriever. De hond had zijn favoriete stok meegenomen, zo vertelde het baasje ons. De hond legde de stok aan zijn voeten neer, waarop het baasje de stok ver het meer in gooide. De hond ging er enthousiast en op volle snelheid achteraan. Het was erg leuk om de hond te zien zwemmen en de stok terug naar zijn baasje te brengen. Daar legde de hond eerst de stok terug bij zijn baas, waarna hij een paar meter van zijn baasje wegliep om zich daar uit te schudden. Erg slim, want zo bleef de baas droog!

Terug naar beneden zijn we nog langs de Lourdes kapel gewandeld. Dit was een klein kapelletje, met een mooi maria beeld en een hartenfontein ernaast. We hebben er een kaarsje aangestoken.

Even verderop hoorde ik wat ritselen. We bleven heel stil staan. Ineens kwam daar een eekhoorntje uit de boom rennen. Hij keek naar ons, besloot dat we wel erg dicht bij zijn boom stonden en rende daarom snel snel over de boomtakken die over het pad hingen, naar de boom aan de andere kant. Hij keek weer even. Nog te dichtbij, dus gauw het bos verder in. We hebben geprobeerd een aantal foto’s van de eekhoorn te nemen, maar hij was veel te snel en bleek niet lang stilstaan.

’s Avonds hebben we niet veel meer gegeten, zomaar een cracker. We hadden laat geluncht en zaten nog erg vol van het eten. Dadelijk gaan we film kijken.
Doeidoei